Religia zrodziła się kiedy człowiek zaczął spoglądać w niebo szukając w nim odpowiedzi na pytania o własną egzystencję. W gwiazdach i przyrodzie starał się znaleźć wskazówki tłumaczące jego początek, koniec, przeznaczenie oraz sens. Poszukiwał w nich obecności Siły Wyższej, którą nazywał bogiem, boginią lub bóstwem. Czcił życiodajne moce, na równi ze światem i kosmosem tworząc system wierzeń funkcjonujący na przestrzeni tysięcy lat w różnych formach i odmianach.
Droga Krzyżowa uwieczniona na ścianie budynku. 
Portugalczycy często ozdabiają wejścia do swoich domów wizerunkami religijnymi, które strzegą ich ognisk domowych i zapewniają pomyślność. 
Azulejos ze świętym wizerunkiem nad wejściem do domu.
Religia wypełnia kraj Vasco De Gama pod licznymi postaciami. Jej sakralny charakter znajduje odbicie w niezliczonych wręcz kościelnych budowlach. Tak jak i inne państwa, Portugalia przechodziła liczne, burzliwe przekształcenia na tle religijnym w zależności od plemion i narodowości zajmujących pod wpływem kolejnych walk jego dzisiejsze ziemie. Proces chrystianizacji zakończył wielowiekowe metamorfozy wiary na terenie Portugalii; dookreślił jej ustrój religijny, powodując, że jest ona dziś uznawana praktycznie w całości za katolicką. Wiara jest tutaj wyczuwalna i wszechobecna na każdym kroku. Przenika architekturę, społeczne zwyczaje, atmosferę i energię kraju, w którym 71 % ludności deklaruję wiarę w istnienie chrześcijańskiego Boga.
Ślad takiej właśnie deklaracji napotkałam podczas jednego z wielu spacerów. Miał kształt kafelkowej mozaiki przedstawiającej Św. Jerzego – kultowy symbol chrześcijan, wywodzący się z legendy, w której ten waleczny rycerz pokonał smoka nękającego mieszkańców dawnej osady, broniąc się przed nim znakiem krzyża. Odkryte przypadkiem azulejos zwróciło moją uwagę nie tylko swoim symbolicznym wymiarem, ale i jego położeniem: tak, o, zwyczajnie spoglądało na przechodniów w małej, miastowej uliczce, spoczywając na ścianie jednego z budynków w okolicach Carvoeiro.
W dziejach Portugalii miało miejsce wydarzenie, które nieco zachwiało statusem wiary i pozycją Kościoła w państwie. W 1755 roku krajem wstrząsnęło trzęsienie ziemi, które praktycznie zmiotło go z powierzchni mapy. Kataklizm ten był potężny, a jego skutki katastrofalne dla całego narodu zamieszkującego zarówno północ, jak i południe. Zniszczeniu uległo tysiące domostw, kościołów, klasztorów, budowli użytku publicznego,a samo trzęsienie zostało uznane za jedno z najtragiczniejszych w dziejach ludzkości.
Tragedia miała skutki rozmiarów apokaliptycznych. Pochłonęła ponad 90 tysięcy ofiar i odbiła się szerokim echem w sferze społeczno-religijnej, symbolicznie uderzając w wizerunek silnego państwa katolickiego. Całkowitemu zniszczeniu uległo tysiące obiektów sakralnych, co zrodziło tym samym naturalnie nasuwające się pytanie o sens wiary i boską przychylność. Trzęsienie stało się też metaforą burzliwych, postępujących zmian epoki oświecenia, w której kwestie wiary zeszły nieco na plan dalszy.
Do dziś bolesne wspomnienia pewnej o niestabilności Ziemi można odnaleźć na tabliczkach wielu kościołów i kościółków pieczołowicie odbudowanych w imię wyrazu uczuć religijnych, których Portugalczykom nie brakuje.
Igreja de Nossa Senhora da Rocha Porches,powstanie datuje się na XVI w, choć niektóre źródła podają o pustelni z XIII mieszczącej w tym miejscu.Obecnie jest to mała kapliczka usytuowana tuż nad oceanem, wzniesiona ku czci Matki Boskiej 
Igreja de Nossa Senhora da Rocha Porches , wejście boczne
Rejon Algarve oferuje sporo mniejszych lub większych światyń, podkreślających charakter tutejszej wiary. Najstarsze z nich posiadają w sobie kamienie jeszcze z okresu średniowiecza , z kolei powstanie i charakter innych datowane są na wieki późniejsze, aż po bliskie czasom współczesnym. Wszystkie łączy architektonicznie wyrażona miłość o charakterze sakralnym.
Igreja de Santa Maria , powstanie datuje się na XV w, Lagos 
Mała kapliczka w pobliżu plaży Armação de Pêra . Praktycznie każde portugalskie miasteczko ma taką zabytkową kapliczkę
Igreja de São Francisco , powstanie datuje się na XIII w., Tavira 
Igreja de São Francisco , Tavira. Powstanie datuje się na XIII w., na zdjęciu boczna ściana kościoła. Na uwagę zasługują głęboko umiejscowione okna wskazujące na grubość murów 
Igreja de Nossa Senhora da Ajuda ou de São Paulo , powstanie datuje się na XVII w., Tavira 
Igreja de Nossa Senhora da Ajuda ou de São Paulo, powstanie datuje się na XVII w., Tavira . Boczna ściana kościoła zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Skojarzyła mi się ze średniowiecznymi, mrocznymi świątyniami 
Igreja Nossa Senhora do Carmo , powstanieXVIII w., Tavira 
Ermida de São Brás (Ponta Delgada) ,powstanie datuje się na XV-XVIII w., Tavira 
Ermida de São Brás (Ponta Delgada) , powstanie datuje się na XV-XVIII w., Tavira
1 comment
Ciekawe. Nic dotąd nie wiedziałam o tym trzęsieniu ziemi.