Sines w Alentejo postrzegane jest głównie jako portugalskie miasto, w którym urodził się Vasco da Gama. Jednak oferuje ono jeszcze inne, lokalne atrakcje, przyciągające fanów azulejos i tradycyjnej, portugalskiej architektury. Jedną z nich stanowi zabytek zaprojektowany przez znanego masona.
Co warto wiedzieć o stacji kolejowej w Sines
Budynek stacji nie chce się pogodzić z zapomnieniem, na które go skazano. Stoi w dumnej ciszy, zachwycając konstrukcją i imponującymi azulejos. Trwa mimo przeciwności losu. Mimo że czas raz po raz ukruszy jego fasadę, odłamie kawałek tradycyjnej, kolorowej płytki albo człowiek brutalnie ubrudzi go graffiti.
Estação Ferroviária de Sines został zbudowany w tradycyjnym portugalskim stylu, wzorowanym na architekturze XVII i XVIII wieku. Budynek oddano do użytku oddano w 1936 roku, a całemu wydarzeniu towarzyszył wyjątkowo podniosły nastrój oraz wiara, że dzięki temu połączeniu kolejowemu cały region zyska niewiarygodną szansę na rozwój. W otwarciu uczestniczyli wszyscy mieszkańcy miasteczka i okolic, a także liczni urzędnicy. Stacja miała polepszyć życie mieszkańców i usprawnić komunikację na południe od rzeki Tag na odcinku Beja-Sines (na czele z portem). Całemu przedsięwzięciu przyświecał ogromny rozmach i nadzieja takich samych (albo nawet i większych) rozmiarów. Dworzec był bowiem symbolem portugalskiej potęgi i myśli technicznej.
Architekt, mason, geniusz
Zaprojektował go niezwykle utalentowany architekt Ernesto Korrodi. Szwajcar z pochodzenia, Portugalczyk z wyboru. Był jednym z najbardziej utytułowanych architektów secesji w Portugalii. Dwukrotnie otrzymał prestiżową nagrodę Prémio Valmor, przyznawaną za architektoniczną jakość i styl budynków stawianych w Lizbonie. Ten genialny architekt jest autorem ok. 400 projektów w Portugalii. Jego życiorys to barwna, obfita opowieść, w której występuje wiele interesujących punktów, jak np. przynależność do masonerii powołanej w 1908 roku w loży Trindade Leitão w Alcobaça. Loża ta należała do Wielkiego Wschodu Luzytanii (Grande Oriente Lusitano).
Azulejos
Stacja zachwyca nie tylko swoją konstrukcją, ale przede wszystkim niewiarygodnymi azulejos, które bogato, z rozmachem, twórczą swobodą i fantazją zdobią jej ściany. Kolorowe, ceramiczne mozaiki przedstawiają rodzajowe scenki z życia codziennego lub nawiązują do morskich wypraw Portugalczyków. Te cudowne azulejos, owoc portugalskiej tradycyjnej sztuki, zostały wykonane w Fábrica Sant’Anna, produkującej swój asortyment w pierwotny, rzemieślniczy sposób (od przygotowania gliny po glazurę po malowanie handmade).
Fabryka, która powstała w 1741 roku. Do dziś stosuje te same procesy wytwarzania płytek. Jest ostatnią na świecie tego typu portugalską fabryką fajansu i płytek ceramicznych.
Ja zauważyłam w stacji coś, co określa ją najpełniej – saudade.
